Rys historyczny

Rottweiler jest to rasa psów wykorzystywana dawniej do pilnowania obozów rzymskich w podbitej przez nich Germanii. Psy te pilnowały bydła stanowiącego zapasy żywieniowe legionów oraz ciągnęły ciężkie zaprzęgi z żywnością i amunicją. Wygląd rottweilerów ewoluował - przedtem były to psy lekkie i smukłe z długimi "haczykowatymi" ogonami^{[potrzebne źródło]}, na przestrzeni lat przybrały na masie i ich dzisiejszy wygląd wymogły nowe sposoby jego wykorzystania - rasa ta chętnie współpracuje z człowiekiem i często wykorzystywana była do ciężkich prac . Niemiecki kynolog R. Streble zalicza rottweilera do gładkowłosych psów zaganiających, wywodzących się z linii psów bawarskich o celtyckim rodowodzie. Kolebką tej rasy są ziemie niemieckie, a dokładniej Szwabia. Pierwszy Klub Hodowców Rottweilera założono 13 stycznia 1907, a trzy miesiące później Południowoniemiecki Klub Rottweilera. W 1921 roku wszystkie te stowarzyszenia połączyły się, tworząc Ogólnoniemiecki Klub Rottweilera.

Dawniej psy te były wykorzystywane jako psy pasterskie, a także jako psy rzeźnickie, czyli pomagające w zaganianiu zwierząt rzeźnych na place targowe. Obecnie głównie uznawany jest jako pies stróżujący. W 1910 został oficjalnie uznany za psa policyjnego.

Wzorzec opisuje rottweilera jako psa średniego do dużego wzrostu, średniej wagi. Jest on harmonijnie zbudowany, przysadzisty i potężny. Sprawia wrażenie silnego, wytrzymałego i zwinnego. Rottweilera można wpisać w prostokąt tzn. że jest on dłuższy niż wyższy. Głowę ma dość masywną, czaszkę średniej długości, stop dobrze zaznaczony. Czoło lekko wypukłe, część potyliczną wyraźnie rozwiniętą. Szczęki mocne i szerokie, wargi nie obwisłe. Owalne, ciemnobrązowe oczy. Uszy średniej wielkości, wysoko osadzone i szeroko rozstawione. Szyja jest mocna, lekko łukowata. Klatka piersiowa szeroka, potężnie umięśniona. Grzbiet mocny, prosty i zwarty. Zad szeroki, lekko zaokrąglony. Ogon zwykle obcinany na wysokości pierwszego lub drugiego kręgu. W krajach, gdzie kopiowanie jest prawnie zabronione, ogon jest noszony lekko zakręcony ku górze. Kończyny są proste i dobrze umięśnione. Szata składa się z włosów okrywowych, średniej długości, twardych w dotyku i podszerstka. Umaszczenie jest zawsze czarne, podpalane w ściśle określonych miejscach: na policzkach, nad oczami, pod szyją i na spodniej stronie klatki piersiowej, pod nasadą ogona i na kończynach.

Według wzorca jest to pies o doskonałej równowadze psychicznej, pokojowo nastawiony do świata, posłuszny. Pewność siebie jest główną cechą charakteru tej rasy, podobnie jak upór i samodzielność podobnie jak i skłonność do dominacji (ujawnia się to szczególnie u samców).

Nie jest on z natury agresywny, ale groźnie spogląda na intruza, w którym widzi zagrożenie; jeśli utwierdzi się w tym przekonaniu zareaguje, a wówczas trudno go powstrzymać. Musi być dobrze wychowany, aby nie zachowywał się agresywnie wobec napotkanych psów.

W domu ten potężny molos respektuje swoją rodzinę i otacza ją opieką. Lubi dzieci i czuwa nad nimi, często wykazuje w tym kierunku daleko posuniętą gorliwość.

Rottweiler ma krótką sierść, więc wymaga zwiększonej częstotliwości zabiegów pielęgnacyjnych tylko w okresie linienia. Dieta psów tej rasy powinna być odpowiednio dobrana i bogata w białko. Żywność zaleca się podawać rozdzieloną i po wysiłku fizycznym.